Czas epidemii
Zakładka: Czas Epidemii – pomoc psychologiczno - pedagogiczna
Koronawirus COVID-19, jak rozmawiać z dzieckiem o zagrożeniu?
Wspieranie dzieci i młodzieży z lękiem przed koronawirusem COVID-19
Szanowni Państwo,
W trudnej społecznie sytuacji, związanej z rozprzestrzenianiem się groźnego dla zdrowia koronawirusa COVID-19 bardzo ważna jest profilaktyka zdrowotna, unikanie ryzykownych zachowań, ale także emocjonalne zaopiekowanie się naszymi dziećmi.
Warto obserwować dzieci nie tylko pod kątem infekcji, ale także jak radzą sobie z aktualną rzeczywistością.
Okoliczności, w których się znalazły są dla nich nierzadko niepokojące i nie w pełni zrozumiałe.
Dzieci reagują różnie. Jedne mogą być nieco rozemocjonowane, cieszą się, że nie muszą chodzić do szkoły i tyle ciekawych rzeczy się wokół nich dzieje. Inne reagują niepokojem i lękiem, poszukują informacji o zagrożeniu, dopytują, stale sprawdzają portale informacyjne. Jeszcze inne zamykają się na informacje dotyczące zagrażającej epidemii, unikają tego tematu, nie chcą o tym rozmawiać. Niezależnie jednak od sposobu postrzegania problemu i reakcji dziecka, rozmowa i relacja z rodzicem - tak ważna każdego dnia dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego i samopoczucia dziecka - w obecnej sytuacji wydaje się być jeszcze ważniejsza.
Co możemy zrobić, aby pomóc dziecku?
1. Do wszystkich lęków dziecięcych powinno się podchodzić z dużą dozą zrozumienia i życzliwości. Wiele lęków mija po ustaniu zewnętrznego zagrożenia, jednak nie oznacza to, że dziecko nie potrzebuje pomocy w chwilach ich przeżywania, zwłaszcza gdy siła przeżyć jest duża.
2. Akceptujmy emocje i uczucia dziecka. Przeżycia związane z lękiem i strachem nie omijają nikogo. Nie ma chyba człowieka, które nigdy nie czułby się zaniepokojony czy przerażony). 3. Porozmawiajmy z dzieckiem na temat obecnej sytuacji w kraju.
à przygotujmy się do tej rozmowy,
à starajmy się być spokojni, opanowani, konkretni,
à przekażmy dziecku kilka rzetelnych informacji na temat sytuacji epidemiologicznej i zagrożenia,
à wytłumaczmy dlaczego ważne jest zachowanie szczególnej ostrożności (w kontaktach społecznych z innymi) i przestrzeganie zasad higieny.
à gdy jest taka potrzeba informacje powtarzajmy wielokrotnie,
à bądźmy otwarci na pytania ze strony dziecka (jeśli nie znamy odpowiedzi szczerze o tym powiedzmy); na ich pytania odpowiadajmy konkretnie i rzeczowo,
à starajmy się unikać informacji, które mogą wywołać u dziecka lęk (typu: sytuacja jest dramatyczna, coraz więcej ludzi umiera, mamy kolejną ofiarę),
à sposób rozmowy i podawane treści powinny być dostosowane do wieku dziecka. Te najmłodsze nie są w stanie przeanalizować wiadomości podawanych w programach informacyjnych ani ocenić skali zagrożenia. Rozmawiając z najmłodszymi można skorzystać z książeczki „Cześć. Jestem WIRUS - kuzyn grypy i przeziębienia” (książeczka do pobrania na stronie internetowej:
4. W trudnej sytuacji dziecko najbardziej potrzebuje rodzicielskiego wsparcia i troski.
Bez rozmowy i wyjaśnień ze strony rodziców (na temat zagrożenia czy skomplikowanych okolicznościach społecznych) dziecko korzysta jedynie z informacji pozyskanych przez media i od kolegów oraz swojej fantazji.
Zaczyna domyślać się różnych rzeczy, tworząc własną rzeczywistość, która może być daleka od realnej i napawać je prawdziwym przerażeniem.
5. Nie powinno się bagatelizować lęków, mówiąc, że nie ma czego się bać (zaprzeczać uczuciom dziecka), dajmy dziecku prawo czuć to co czuje ale jednocześnie nie powinno się wyolbrzymiać lęków (stale o tym rozmawiać, analizować i przypominać o nich).
Jeśli zajdzie taka potrzeba podkreślmy, że my rodzice jesteśmy blisko, najbliższe dni spędzimy wspólnie, mamy telefon do lekarza, gdyby ktoś się gorzej poczuł.
Dla dziecka ważny jest komunikat: – Ja jestem dorosłą osobą i postaram się pomóc.
6. Porozmawiajmy z dzieckiem, w jaki sposób można radzić sobie z lękiem.
Opowiedz co Tobie pomaga (muzyka, książka, komedia, gry planszowe).
Zapytaj o pomysły dziecko.
7. Zwróćmy uwagę na oglądane przez dziecko medialne informacje, ponieważ niewłaściwie dobrane treści – często emocjonalne, mogą potęgować lęki dziecięce.
Niepokój może dodatkowo wzmacniać sugestywny obraz, który zazwyczaj towarzyszy takim informacjom.
8. Zachęcajmy dzieci do kontaktów i rozmów z kolegami czy koleżankami za pomocą komunikatorów internetowych i telefonicznych – w sytuacji gdy niewskazane są kontakty osobiste.
9. Wykorzystajmy czas spędzony wspólnie z dzieckiem w sposób pozytywny (rozmawiajcie, grajcie w gry planszowe, układajcie wspólnie puzzle, bawcie się /małe dzieci/, wspólnie przygotowujcie posiłki
10. Wdrażajmy – bądźmy dobrym przykładem – i praktykujmy wspólnie z dziećmi zdrowe nawyki (częste mycie rąk, zasłanianie ust podczas kichania i kaszlu, dbanie o prawidłowe odżywianie, wypoczynek i sen).
Warto być przy swoim dziecku w sytuacjach przeżywania przez nie lęku i wspierać je.